Rob de Nijs

Verleiding in blue jeans

Rob de Nijs


Elke avond verdwaal ik hier
In het bos langs de stille rivier
Ik kan dat pad nu wel dromen maar
'k Weet de weg niet meer terug naar haar 

Zij was mijn eerste meisje
En al wat ik zocht dat vond ik bij haar 

Haar ogen waren als de zomerzon
Ze lachte uitdagend naar mij
Ze was oogverblindend mooi, hartstochtelijk en jong
En, o mijn God, ze maakte me blij
Zij was mooi
Zo mooi
Verleiding in blue jeans 

Overdag werk ik heel gewoon
Op kantoor voor een minimumloon
Zaterdags met m'n vrouw naar zee
En als 't regent naar een cafe 

Zij was m'n eerste meisje
Maar nu zijn we vreemden, alletwee 

Maar in m'n dromen schreeuw ik het uit
Dan ben ik het beest en zij mijn ongetemde bruid