Ĉe kafeja tablo kaj glasoj da bier'
Ĵetas ni la vortojn kiel sablon tra l' aer'
Provas mi diveni per geomanci'
Sed la sablaj vortfiguroj nur rakontas tion ĉi:
refrain:
Mi ŝatas ŝin (jes, mi scias)
Ŝi ŝatas min (tiel ŝajnas)
Povus esti simple, sed estas ne
Hejmen en la nokto, malfrua teregal'
La vero kaŝas sin malantaŭ la parolvual'
Se vortoj ne rivelos la enigmon de l' futur'
Mi en la tefolioj serĉos gvidon de aŭgur'
refrain
Iam kvazaŭ marionet'
Dancis aĵura siluet'
Je la tria horo ŝi jam iras for
Restas sola mi kun akompano de aŭror'
Ĉu mi ŝin revidos, mi demandas al la sun'
Ĉu en ŝia koro min atendas la fortun'?
refrain
Ao pé da mesa de café e de copos de cerveja
Nós lançamos as palavras como areia pelo ar
Eu tento adivinhar por geomancia
Mas as figuras de areia contam apenas isso:
Refrão:
Eu gosto dela (sim, eu sei)
Ela gosta de mim (assim parece)
Poderia ser simples, mas não é
Indo para casa à noite, um tardio copo de chá,
A verdade se esconde atrás do véu de conversas
Se palavras não revelam o enigma do futuro
Eu, nas folhas de chá, procurarei um guia de presságio
Refrão
Em algum momento, como marionete,
Dançou uma silhueta rendada
Às três horas ele já se vai
Eu fico sozinho com a companhia da aurora
"Eu vou revê-la?", eu pergunto ao sol
No coração dela a sorte me espera?
Refrão
