Nun mallumas ekstere
Ene flagras kandel'
Kaj tra la cerbo kuradas la bildoj
Staras surtable botel'
Mi foliumas senpense
Tra malnova gazet'
Kaj ĉi-nokte mi certe enuas
En la profunda kviet'
Kial daŭre ŝi mankas?
Mi ne volas ŝin plu
Kial daŭre mi aŭdas la voĉon
Eĉ en kaoso kaj bru'?
Kaj min mankas la ruĝo
Kie estas ĝi nun?
Ĝi ne estis la ruĝo de fajro
Sed de morta foli' en aŭtun'
Mi nur volis komponi
Etan kanton al ŝi
Sed ĉi-nokte la vortoj fariĝas
Stultaĵoj aŭ ironi'
Kaj se vi ne kontraŭas
Tiam ĉesas mi nun
Kaj atendos por nova okazo
Je la leviĝ' de la lun'
Agora escurece lá fora
Aqui dentro flameja uma vela
E através do cérebro correm as imagens
De uma garrafa de pé sobre a mesa
Eu folheio sem pensar
Uma revista velha
Nesta noite eu estou com certeza entediado
Na profunda quietude
Por que ela ainda faz falta?
Eu não a quero mais
Por que eu ainda escuto a voz
Mesmo em confusão e barulho?
E o vermelho me faz falta
Onde será que ele está agora?
Não era o vermelho do fogo
Mas sim o de uma folha morta no outono
Eu só queria compor
Uma pequena canção para ela
Mas nesta noite as palavras se tornam
Besteiras ou ironias
E, se você não se opor
Eu vou parar agora
E esperar uma nova ocasião
Ao nascer da lua
