Sólarglæta augnarlokin fjögur bærast hægt
Ferðinn senn á enda hvíði því að enda
Nærð mér ekki á fætur því að ljósið mitt er flækt
Við þinn undur bjarta samhljómin morguninn
Sumt er sagt en flest er ósagt seigi sem minst
Eingin veit hvað annað finnur eithvað annað
Sama hvað ég stilli mig þá vex þetta inst inni
Óstjórnlega bjart og alveg helgað þér
Bögnin hreifist útsofinn rödd
Eífur eimbeitingar sviðið inn í annann dag
Ég held með ugg og og úngri
Aftur ég sé þig hverfa, aftur ég sé þig snúa
Aftur ég finn mig snúa, aftur ég finn mig birtast
Með þér ég finn mig hverfa, með þér ég sé þig hverfa
Frá mér ég veit að ég er, frá mér að elska þig
Óráð snerting augnaráð ýmist heit og kalt
Eingin leið að skilja bannað að vilja
Undarlegur óskundi að hjarta mitt sé falt
Fyrir orð sem eiga líklega einga stóð
Tjaldið fellur augun opnast hægt
Undrandi í nýju ljósi yfir sviðna jörð
Ég lít og undrast hugar flug mitt
Aftur ég ség þig hverfa, aftur ég sé þig snúa
Aftur ég finn mig snúa, aftur ég finn mig byrtast
Með þér ég finn mig hverfa, með þér ég sé þig hverfa
Frá mér og verð að hverfa, frá þér og umvef hjarta mitt
