Svífandi í gegnum myrkrið
í fagurhvítum kjól
minni manna er hverfult
en sjón er sögu ríkari
Syngur yfir köldum slóðum
og dvelur yfir fjöllum
lifir í stjörnunum og
vakir yfir heimunum
Í einmannaleika liggur
Enginn sér í gegnum spegilinn
Hverfull er hugurinn
en öll örlögin hún veit
allt sem mun verða
Um stund sér hún þá hvar brotna hamrar
og stjörnur hverfa af himnum
allt mun þá falla fram af brún endans
en aðeins munu tvær standa eftir
Myrkrið mun hylja allt og tíminn mun standa í stað
Bræður munu berjast
og að bönum verðast
að lokum mun allt rísa
allt skal aftur gróið
Heimdallr mun snúa aftur
lífið er ódauðlegt
