Cal olido de rosas que sai de antre o ramaxen
Nunha mañán de maio, hai amores soaves
Que n’inda vir se sinte, nin se ve cando entraren
Pola mimosa porta que o corazón lles abre
De seu, cal se abre no agosto
A frol ó orballo da tarde
E sin romor nin queixa, nin choros, nin cantares
Brandos así e saudosos, cal alentar dos ánxeles
En nós encarnan puros, corren coa nosa sangre
I os ermos reverdecen do esprito onde moraren
Busca estes amores, búscaos
Si tes que chos poida dare
Que éstes son sóio os que duran
Nesta vida de pasaxen
