Ze weet wat het is om alleen te zijn
En ze ziet haarzelf terug in hem
Ze denkt ik mag niet toegeven
Moet me beschermen tegen pijn
En terwijl ze lacht zet ze haar gevoel
Van de rem
Samen op de fiets, zo begin het ooit
Hevig verliefd en dus veel tijd vergooit
Zoals die dingen gaan moeten was het: einde spoor
Als in een mooie film... in het verkeerde decor
En nu kwam alles weer terug, ze trapte er weer in
Was gevallen, opgevangen, zat er weer midden in
Allebei een eigen fiets, een eigen weg
Reden ze daar naar zijn huis... over de voorrangsweg
Ze waren steeds meer vervreemd van hun liefdesideaal
En op maandag 14 mei, werd het ze fataal
"Het ga je goed en hou je sterk, ik bel nog wel"
Een laatste kus en dan voor haar huis... hun laatste 'vaarwel'
Ze voelt zijn arm om haar heen en kijkt zwoel opzij
En terwijl ze dat doet kruipt hij wat dichterbij
Daar gaan we dan weer, helemaal van voor af aan
Met gemengde gevoelens, voor de tweede keer... de strijd aangegaan
