Zviakaiut shpory, i sedla skripiat,
Mesiats v nebe, a v zhilakh ogon'.
Katitsia nestrojno s pesnej otriad.
Nu-ka, tol'ko poprobuj-ka tron'.
Na bashke beskozyrka, na plechakh iakoria.
Dura, znaj - ehto pravda moia.
Pulemetnaia lenta krest nakrest menia
Zashchishchaet, kak budto bronia.
Ehkh! Balalaechka!
Serdtse matrosskoe svoio voz'met.
Ehkh! Balalaechka!
A struny rvutsia, dusha poiot.
Ehkh, napoiu ia konia vodoj
I skruchu sebe makhorochki.
I v derevniu vol'etsia stroj
Netoroplivo s gorochki.
«Slukhajte, liudi iadinyj ukaz:
Komissarov bol'she nema!
Volia, zemlia i polia -
Usio nashe, a im ni khrena!
Ehkh! Balalaechka!
Serdtse matrosskoe svoio voz'met.
Ehkh! Balalaechka!
A struny rvutsia, dusha poiot.
Nekhristej ia ne liubliu.
«Serp i molot» - nu, sho tseh za znak?
Ia podsolnushek v pole srubliu.
Vot tseh garno, a zhiznia - pustiak.
Brat za brata! Krov' za krov'!
V sechu dikuiu vrubliusia toka tak.
Grud' za delo svoiu prigotov'!
Mama, mama, mama, mama, chiornyj flag!
Ehkh! Balalaechka!
Serdtse matrosskoe svoio voz'met.
Ehkh! Balalaechka!
A struny rvutsia, dusha poiot.
Ehkh! Balalajka!
