Blå kveill
Moddi
Se, no stijlne aille båran og det skjømmest mens æ ror Det bli blått ruint begge åran førr en kaillkrok i en fjord No kjem skarven òg te skjærre Det e han, og det e æ som e eillst i detta værre Skarven ror i lag med mæ Kveillen spørr, og kveillen svare Gjer mæ mangt å tenke på Tru kor lenge vi ska fare Derom vijl Vårherre rå Trygt å trø i lainn av båten på et berg æ kaille mett Godt å høre godverslåten og gå heim med glae skrett