Prima morte, luar de xuno, Danzas do xear plenilunio, Almas que migran ó alén, Beberaxe sacro de mel. Altar de raíces en pedra, Cantar do lume nas tebras, Borralla que curas o mal De aire do mortuorio expirar. Lúa morta, fúnebre portal! Ritos de negra cinza, Elementos sen vida, Dos cornos do cervo alado Invoco ó portal sagrado Lúa vella, bendice as mareas. Lúa nova, molla a terra co teu tronar. Crecente luar, mata o verme do famento. E no minguar, silencia o lamento. Condenada a ser devorada Boca do lobo, eterna pousada, Leito de guerreiros vencidos, Ventre de bechos renacidos. Morto o sol nas ardentes agullas, En romaxe honramos á lúa, Cantares á deusa branca, Xaneiro troba a matanza. Lúa vella, bendice as mareas. Lúa nova, molla a terra co teu tronar. Crecente luar, mata o verme do famento. E no minguar, silencia o lamento Lúa morta, fúnebre portal! Sombras, ermo xerme, Envolves en pel de serpe O sexo que estéril dorme Ata o luar crecente Noite de morto plenilunio: Resurrección Deusas do inverno infecundo: Reencarnación Astro de cuarto crecente, raios do tolear, Curuxa que dorme, semente de ervellas, veleno do namorar. Na mentira dos cornos do cuarto minguar Escoita o xaneiro, retorna a alma dos nosos guerreiros Prima morte, luar de xuno, Danzas do xear plenilunio, Almas que migran ó alén, Beberaxe sacro de mel. Altar de raíces en pedra, Cantar do lume nas tebras, Borralla que curas o mal De aire do mortuorio expirar Condenada a ser devorada Boca do lobo, eterna pousada, Leito de guerreiros vencidos, Ventre de bechos renacidos. Morto o sol nas ardentes agullas, En romaxe honramos á lúa, Cantares á deusa branca, Xaneiro troba a matanza. Lúa morta! Lúa vella, bendice as mareas. Lúa nova, molla a terra co teu tronar. Crecente luar, mata o verme do famento. E no minguar, silencia o lamento