Pomba de brancas anzas se ollas ó pé das augas
Á mai belida fada esa é a miña amada
Pomba que voas leda se ves na banda da ría
Á máis belida flor, esa é a miña amiga
E miña amiga coma as cores s da mañá
Feiticeira e garimosa coma unha noite de van
E miña amiga vimbro de xunca lanzal
Arrecendente froliña aloumiño do luar
Que non brile máis a lúa nin luceiro da mañá
Se miña amiga perto de min non está
Que sequen todas as fontes e quede sin auga o mar
Se miña amiga perto de min non está
Ehi vái, véla que ben vái, miña amiga pola ría
Camiño de seu casal
Os seus cabelos son loiros coma as areias do mar
E as estreliñas rebrilan no medio do seu ollar
Anduriña, anduriña, se viras cabo da ría
Á máis xentil e benfeita, a millor, a máis belida
¡Esa é miña amiga!
¡Esa é miña amiga!
