Ano tras ano Traballa o labrego Sobre o mesmo campo, Sobre o mesmo rego. Falou coa terra Pidíndolle axuda, I a terra negoulla Silencio e loucura. Hano roxo dourado e enxebre, Un choqueiro de pel e de pau E curtiron as augas da neve, Os calores dos ventos do vrao. Os sudores con sangue regaron Que o meu pan esa terra lle da, Unha terra que o fai ser esclavo, Esmolando un anaco de pan. Vida do campo Vida de inquedanzas Beiros que levan Ou traen espranzas. Carros que renxen Nas estradas longas Como os tristes días Dos que tanto loitan. Haino roxo dourado e enxebre, Un choqueiro de pel e de pau E curtiron as augas da neve, Os calores dos ventos do vrao. Os sudores con sangue regaron Que o meu pan esa terra lle da, Unha terra que o fai ser esclavo, Esmolando un anaco de pan. De pan, de pan.