A Canzón De Un Mariñeiro (Os Tamara) Brancas velas que percorren o mar cando horizontes, son corazóns que navegan polos camiños da morte, a canzón de un mariñeiro feita de tebras e sol, e un e coar de tristuras co temporal amasou. Párache na aquela praia o mar ruxente tirou, e unha flor que mergullada agoa con agoa morta allo-u. Os pinos da beira mar pescan de que o ter luceiros. Para chorar claridade nas noites que son a inverno. (Bis) Caiu no mar unha estrela, xa temos peixes louros con amor, fun a ela. Todo canta todo chora po lo mar e pola terra. Todo canta todo chora po lo mar e pola terra. (Bis)