Je laat ze echt niet in de steek
Zo een of twee keer in de week
Ga je geregeld naar ze toe
De laatste tijd wat minder vaak
Maar dat is een normale zaak
Het is per slot een heel gedoe
Je hebt je werk en je gezin
Je ouders zien dat zelf wel in
Ze zijn de laatsten om te klagen
En ze zijn kinderlijk verrukt
Als het je eind'lijk weer eens lukt
Zo een keer in de veertien dagen
Dan zit je bij ze in je stoel
Met dat vervloekte schuldgevoel
Omdat de strijd is uitgestreden
En zij de nederlaag hebben geleden
Nadat er eerst, naar het behoort
Naar de gezondheid enzovoort
Omstandig is geinformeerd
Komt er meer gloed in het gesprek
Aan stof natuurlijk geen gebrek
Er is weer heel wat gepasseerd
Ze waren naar een huw'lijksfeest
Was jij er ook maar bij geweest
Het was een dagje om te stelen
De bruid in 't lang, en prachtig weer
En ze vertellen nog veel meer
Wat je niet ene moer kan schelen
Maar je hebt tact, dat scheelt een boel
En bovendien dat schuldgevoel
Omdat de strijd is uitgestreden
En zij de nederlaag hebben geleden
Jouw aandacht is gesimuleerd
Maar zij zijn echt geint'resseerd
In hoe je zo je leven vult
En je bericht ze mondjesmaat
Over hetgeen je doet en laat
Het vergt wel veel van je geduld
Precies zoals-ie vroeger dee
Slurpt pa luidruchtig van zijn thee
Een tic die hem is ingeschapen
Maar ach, de opgewonden griet
Die zich zo vrees'lijk daaraan stiet
Die is nu zacht en kalm ontslapen
Je geeft ze nooit meer een groot smoel
Want je hebt nu dat schuldgevoel
Omdat de strijd is uitgestreden
En zij de nederlaag hebben geleden
Je kijkt die vreemde mensen aan
Ze hebben heus hun best gedaan
Ze deden, wat je noemt, hun plicht
En straks verteren ze tot stof
Mijn God, wat is het leven tof
Wat is het enig ingericht
Want zelf bedoel je het ook goed
Je toon is nu zo honingzoet
Dat het niet langer valt te dragen
En 't afscheid komt al taam'lijk gauw
Eigenlijk vlugger dan je wou
't Zit er weer op voor veertien dagen
Dan is er, zonder zin of doel
Weer dat schuldgevoel
Omdat de strijd is uitgestreden
En zij de nederlaag hebben geleden
