Ostara

In het veld gehuld, in mist en kou
Schijnt een glinstering, in de dauw
Als de hemel kleurt van zwart naar blauw
Ostara
In het oosten waar de nacht begon
Ontwaakt het licht der morgenzon
Haar ochtend zegent onze bron
Ostara

In de vroegte, als de dag begint
En de zon het sterrenveld verblindt
Als de lente winter overwint
Ostara
Bij de dageraad, door ons aanschouwd
Baant zonlicht zich een pad van goud
Door de kille nevels in het woud
Ostara

Nacht en dag bereiken evenwicht
Langverwachte terugkeer van het licht
Als de zon herrijst en kou verdwijnt
En het levenslicht het land beschijnt
Voel de warmte in de morgenstond
Weelderig groen ontspruit uit de koude grond
Als het Saksisch volk de zon begroet
Op de heuvels badend in haar gloed

No campo envolto em nevoeiro e frio
O orvalho parece uma faísca
Quando o céu da noite fica azul escuro
Ostara
No leste, onde a noite começou
A luz da manhã já despertou
E a sua luz abençoou nosso rosto
Ostara

No início da manhã quando o dia começa
O campo de estrelas some na imensidão
Quando a primavera vence o inverno
Ostara
Ao amanhecer, testemunhado pelos Deuses
Ela faz seu caminho de luz dourada
Pela névoa fria na floresta
Ostara

Noite e dia chegam ao equilíbrio
Quando retorna o brilho da luz
Quando nasce o sol, o frio desaparece
E abençoa as pessoas deste país
Sinta o calor da manhã
Sinta a relva verde brotar do chão frio
O povo saxão saúda o sol
Nas colinas banhadas pelo seu brilho