Alles kwijt, maar geen spijt
Verdorven, maar ik blijf niet verborgen
Zo gemaakt door de wereld, die ik minacht
De pijn die steeds wederkeert op mijn rustloze ziel
Mijn gedachten dwalen af tot in mijn verre verleden
Duisternis is het zichtbare, niets
Niets, geen verleden, geen toekomst, geen leven
Want er is niks meer om voor te strijden... om te lijden
Gepijnigd door eigen gedachten
Ik kom onder de schaduw van haat
Haat voor het onbenul van de menigte
Mss is dit mijn oneindig lot... pijn
Het onmenswaardige gevoel, ongeremde pijn
Blijft me tarten, lijk een ruw gezwel
Groter wordend elke dag, nog steeds alleen
Ik draag de gevolgen van het leven
verplicht op deze aarde geboren te worden
Uit bloed en pijn
De wanhoop word te groot
Ik wil niet meer
Zwak bestaan, zwak wezen
Ik verlaat mijn leven
