Ludzkie uczucia uwięzione
wewnątrz pokoju strachu
ludzkie uczucia uwięzione wewnątrz pokoju strachu
nic nie ucieknie
spaceruje , sam nie wiem gdzie
wokół tylko cienie , wokół ciemny świat
uwięziony , niszczony , izolowany
niepewny , zdradzony , mający nadzieje
Wieczny ból walki o
sprawiedliwość na świecie
rozpacz ogarnia rozum
byłem tutaj i czuję obrzydzenie
spójrz na świat
on jest chory
Rozpacz niszczy , depresja
uczucie pogardy , szukając zbawienia
szary człowiek jest niczym
próbuje zapomnieć , umiera w depresji
Poranek , jestem na wzgórzu
nie czuję problemów świata
głodujących dzieci , ćpającej młodzieży
dla niektórych ludzi
życie jest za długie
Człowiek zawsze będzie niczym
dla innych ludzi , oni rządzą
przeznaczeniem
teraz widzę grzechy świata
nadchodzi koniec , ale
nic się nie zmienia
