Enzo Jannacci

E l'era tardi

Enzo Jannacci


E l'era tardi... l'era tardi in quella sera stracca 
che m'è venü el bisognn d'onn d'smila franc par quatar 'na tratta... 
domandar, mi gh'avei vergogna... domandar, mi su no a chi l'è... 
gh'era el Rino, l'è vera! El Rino... soldà insemma int'i bersagliée! 
Ma l'era tardi, l'era tardi in quella sera stracca, 
e distürbaa la gent, scüsa de poch, un laurar che el fiacca! 
"La me scüsa, sciùra... gh'è el Rino? la ghe disa: gh'è el bersagliée!" 
El vien giò d'i scal in camisa... mi sorridi; lü gnanca onn vers! 
"Ciao, Rino: scüsa, el soo, l'è tardi, ma in questa sera stracca 
volevi salüdatt; ciamà i bei temp de la guerra vacca! 
Quante sere senza morosa, quando andavom a ciapàà i ciùcch! 
Si, ma... Rino; gh'è un'altra roba: ...và no via, Rino!... Ciao, Rino... ohé!..." 
E me el savevi: l'era tardi per distürbaa la gent 
ciapaa, magari, a fà l'amor... la gent che la gh'ha i so impegni... 
Si, ma emm faa anca la guerra insemma, sott'ai bomb, contra ai füsilad; 
val püssée che on desmila lira in saccoccia desmentegà... 
Si, ma emm faa anca la guerra insemma, sott'ai bomb, contra ai füsilad; 
val püssée che on desmila lira in saccoccia desmentegà...