Gäge die wälle, mit eusne schwärter ide händ
Gäge s'meer, mitem rügge gäge d'wand
Gäge die wuet, ide auge vo üsem feind
Gäge d'stürm, wo heftig eus id gsichter schlönd
Es rüefe gaht dür s'himmelszelt
En schrei, vom kranich I sim flug
De ruef vo de bärge
D'stimm vo de Alpe, de ruef vo dehei
S'lied vo de bärge, de klang I mim härze
Was isch das drängeli stürm I üsem innerste?
Was isch das plange wo euse blick gäg ufe zieht?
Was isch de klang wo dur die schwarzi wulche bricht?
Was verspricht mir de klang vo däre harfe?
Es rüäefe hallt vo wiit her dür de wind
E verheissig, am kranich sin schrei
De ruef vo de bärge
Die stimm vo de Alpe, de ruef vo dehei
S'lied vo de bärge, de klang I mim härze
Die stimm treit vom wind es zeiche zu mer
De ruef vo de bärge
Die stimm vo de Alpe, de ruef vo dehei
S'lied vo de bärge
De ruef vo de bärge
D'stimm vode Alpe
De ruef dehei
De klang I mim härz
Contra as ondas com nossa pesada mão
Contra o mar com as costas contra a parede
Contra a ira nos olhos do nosso inimigo
Contra a tempestade que nos fustiga o rosto
Um chamado que atravessa os céus
Um grito da gávea em mente um vôo
O chamado das montanhas
A voz dos Alpes, o chamado que vem
A canção da montanha ecoa no meu coração
O que estive inerte nessa horrível tormenta?
O que eu estive fazendo por onde teu olhar vagou?
Eu era o eco que você quebrou por entre as negras nuvens?
O que me promete o soar da tua harpa?
O chamado talvez cesse com a dureza do vento
Irado, gritando da gávea
O chamado das montanhas
A voz dos Alpes, o chamado que vem
A canção da montanha ecoa no meu coração
A voz trazida pelo vento se mostra ao mar
O chamado das montanhas
A voz dos Alpes, o chamado que vem
A canção da montanha
O chamado das montanhas
A voz dos Alpes
O chamado que vem
Ecoa no meu coração
