Ze vonden donderdag na uren dreggen Het lichaam van de man die werd vermist Toen de politie alles zeker wist Zijn twee agenten het zijn vrouw gaan zeggen Die huilde niet, ze zat maar wat te staren Als ging de zaak haar boven het verstand Na afloop gaf ze allebei een hand En voor de moeite ook nog twee sigaren Toen is ze het de buurvrouw gaan vertellen Die daa'lijk aanbood om, als goede buur De kinderen op te wachten om vier uur Dan kon zij de familie op gaan bellen Zij is een telefooncel ingelopen Voor anderhalf uur stamelend verdriet Maar weer op weg naar huis vergat zij niet Wat extra koffie en wat koek te kopen Na het maar nauwelijks aangeroerde avondeten Kwam de familiestroom op gang Met telkens weer zo'n nat-behuilde wang Tegen haar masker, spierwit en verbeten Met opa die het wel had aan zien komen En tante, die een weekje blijven wou Opdat zij minder eenzaam wezen zou Nu hij zo plotseling was weggenomen Nu hebben ze hem gisteren begraven Met weinig bloemen en met veel misbaar De buurt is sindsdien aardig tegen haar Hoewel ze vroeger niet veel om haar gaven Maar de familie en de vrienden Door hen wordt ze nog nauwelijks geduld Die zeggen unaniem: Het is beslist haar schuld Zag je dan niet dat ze niet een keer griende