Chista è la storia di 'nu sciccareddu Ca num bulìa tirari cchiù 'a carretta Allura lu patruni ca bacchetta Li dìa quattro corpi 'nna la schina Ma lu sceccu nun camina Nun gli 'mporta propriu nenti, Li mazzati nun li senti E đđa fermu sempri sta. E lu patruni tuttu arraggiatu Comu 'nu turcu ha jastimatu: «bisogna ca jimu a lu mulinu E arrì, arri, arri, arrì, arrì, arrì, a! Ha' jiri a fatihà» Ma lu sciccareddu nun camina 'un gli importa propriu nenti, Li mazzati nun li senti E đđa fermu sempri sta. «hi ho, hi ho, hi ho, ha... » «ma 'nsumma camini o un ha a camini, ah? » «haaaa... » Si truvau passannu allura nu cumpari «s’intendi lu cunsigghiu d’un amicu Si propriu lu vo faci caminari Bisogna chi li dai ‘nu pocu ‘i vinu S'adducisci lu palatu Ca 'nu pocu s'auticizza Accussì ci passa a stizza E vedrai caminerà » Ma lu patruni esageratu 'nu sicchiu sanu di vinu anticu Lu sciccareddu.. s'era mbriahatu.. E arrì, arri, arri, arrì, arrì, arrì, a! Ma sceccareddu nun camina 'un gli importa propriu nenti Du patruni ca mpazzisci Ca si tira li capiddi Mo' s'è stisu propriu 'n terra Sciccareddu s'addurmisci... «haahahahah..ahh.. »