Gökyüzüyüm

Yürüdü, arkasına bakmadı, bakamazdı
Ellerini uzatsaydı omuzlarına? yapamazdı
Siyah uzun saçları yüzündeydi, içindeydi

Gitmeliydi çünkü gökyüzüydü

Döndü karanlık sokağa,onun kokusu, kaldırımlarda
Beyaz teni sokak kedisi, gözleri evsiz ateşi
Getirmezdi hiç bir şey onu geri, cam kalbini

Bir keresinde uzaklaştı evinden saçlarını kestiler
Kalbini kanattı insanoğlu en derinden

Gitmeliydi çünkü gökyüzüydü