Et wor widder spät un mer wollte nit jonn D'r weet saat „mensch junge", ihr künnt nit mih stonn Et fass es doch leddich dröm joht jitz noh hus Um vier kütt de schmier un dann jitt et verdruß Doch mir wollte blieve, mir han nur jelaach Un einer dä hätt für dä weet dann jesaat: „kumm maach noch e ründche met korn un met bier, Donoch sin mer dann uch janz flöck durch de düür." Lei lei lei, lei lei lei Ald en 100 johr es alles vorbei Es joot saat d'r weet, he die rund kritt ihr noch Ävver dann muß ich kehre et wor lang jenoch Denkt uch ens an morje, de arbeit die waat Doch mir han dem weet dann do drop nur jesaat Dröm waat nit bis morje, fings hück du ding jlöck Dann halt et joot fass, do weiß nie wat noch kütt