Een soldaat was aan 't front Aan z'n hoofd werd hij verwond En hij schreeuwt: "Aalmoezenier Sta me bij, want ik blijf hier" En hij vraagt, huilend van pijn "Zal er nooit vrede meer zijn Schrijf m'n vrouw waar ik nu lig Voor m'n land deed ik m'n plicht 'k Ben zo bang, ik ben geen held 't Is alleen 't leven dat telt 'k Ben zo jong, 'k heb niets misdaan O, waarom moet ik al gaan" Zachtjes sprak de aalmoezenier "Onze vriend is ook niet meer hier weer 'n weduwe en wees weer een mens kanonnenvlees" En z'n vriend speelde trompet Een saluut als een gebed Kameraad, ik speel dit voor jou Voor je kind en voor je vrouw