Zielone wzgórza daleko ju¿.
Na butach osiad³ podmiejski kurz.
Dni jak zapa³ki gasn¹.
Noc chwilê trwa, coraz trudniej zasn¹æ.
Za myœl¹ myœl na oœlep gna.
Znowu tam, znowu tam, znowu tam.
Okruchy wspomnieñ jak wartki nurt:
Ju¿ kwitn¹ sady, ju¿ pachnie miód,
Dom pochylony nisko
Pod s³oñcem dnia. A tu obce wszystko
I nawet wiatr inaczej gra -
Jesteœ sam, jesteœ sam, jesteœ sam.
Próbuj sam
Przez trudne lata przejϾ.
Z nadziej¹ serce nieœ,
Nie ¿a³uj strat.
Próbuj sam
Nie patrzeæ teraz wstecz.
Bierz ¿ycie jakie jest.
Przed tob¹ œwiat.
B¹dŸ dobrej myœli, œnij lepsze sny.
Nie twoje miasto otworzy drzwi -
I nagle ponad g³ow¹
Zatañczy ptak, znajdziesz dobre s³owo,
Przyjazn¹ d³oñ, zgubiony œlad -
Zaczniesz ¿yæ, zaczniesz ¿yæ, zaczniesz ¿yæ.
Próbuj sam
Przez trudne lata przejϾ.
Z nadziej¹ serce nieœ,
Nie ¿a³uj strat.
Próbuj sam
Nie patrzeæ teraz wstecz.
Bierz ¿ycie jakie jest.
Przed tob¹ œwiat.
