Pani nadziejo

Pani Nadziejo, szarooka, 
Pani cierpliwa. 
Tylu Ciê ludzi w noc g³êbok¹ 
Do siebie wzywa. 
Us³ysz g³os mój poœród g³osów tych, 
Wœród ludzi, co swój chleb 
Kroj¹ przy pustym stole. 
Szarooka - dojrzyj i mnie, dojrzyj mnie. 

[-instrum.-] 

Dniem b³êkitnieje portal nieba, 
Sklepiony ostro. 
Dniem jeszcze bardziej Ciebie mi trzeba, 
Nadziejo, siostro. 
Okno swe otwieram Ci co œwit. 
Doczekaæ dnia, dnia, gdy 
Chleb dla dwojga pokrojê. 
Szarooka - dopomó¿ mi, pomó¿ mi. 
Pomó¿ mi, pomó¿ mi, pomó¿ mi.