Als praten moeizaam gaat
en de scherven van de ruzies blijven liggen
als ik opkijk tegen muren
van jou koppigheid enzo
en je weigert om de ruzies bij te leggen
dan probeer ik om te zwijgen
en mijn woede te verbergen
die ons anders naar een afgrond dreigen zou
Woorden schieten dan te kort
want daarmee zal ik je hart nooit echt bereiken
Het is beter dan dat ik heel even uit het zicht verdwijn
om onopvallend naar de pechstrook uit te wijken
om dan rustig weer te keren
en je boosheid te bezweren
doorheen ongedwongen bij jou te zijn
God ik voel me zo onhandig
men gedachten zijn verward
men denken is nu somber
zo donker en zo zwart
kben verdwaald in mijn gepieker
vleugellam en zonder kracht
god hoe graag wil ik ontsnappen aan dit doolhof
dit doolhof
van de nacht
Als je zwijgend naast me ligt
blijf ik uren lang gekweld verder denken
Welke weg moet ik nu volgen naar de kamer van je hart?
En ik pieker om de juiste toon te vinden
maar opeens gebeurt een wonder
heeft mijn ziel je hart gevonden
door gewoon heel lief voor je te zijn
zonder woorden wil ik vrijen
helemaal in jou verdwijnen
en je ogen laten spreken
want daar vind ik je weer
en ik laat me aan je dromen
en je glimlacht meer en meer
en zo help je me ontsnappen aan dit doolhof
dit doolhof
dit doolhof
van de nacht
de nacht
