Dies, nox et omnia michi sunt contraria; virginum colloquia me fay planszer, oy suvenz suspirer, plu me fay temer. O sodales, ludite, vos qui scitis dicite michi mesto parcite, grand ey dolur attamen consulite per voster honur. Tua pulchra facies me fey planszer milies, pectus habet glacies. A remender statim vivus fierem per un baser. Dia, noite e tudo Me são contrários, A tagarelice das virgens Me faz chorar, E com freqüência suspirar, E mais me faz temer. Ó amigos, estais brincando, Não sabeis o que dizeis, A mim, infeliz, poupai, Grande é a minha dor, Aconselhai-me por fim Por vossa honra. Teu belo rosto Me faz versar mil prantos, Tens o coração de gelo. Como remédio, Serei ressuscitado Por um beijo.