Griaß Gott i bin der årme Wolf, bin scho grau und schwåch und ålt Und i wohn scho seit i denka ko, gånz alloa tiaf drin im Wåld Jå und manchmål muaß i reahra, jå weil mi håt koaner gera Ouh, ououo, i bin der årme, ålte Wolf Ouh, ououo, der årme, ålte Wolf Und des kinnt, weil's då so Märchen geit, då bin i der Bösewicht Sieba geißlein söll i aufg'Freßt håba, des stimmt gånz oafåch nicht Oder s'Rotkäppchen sogår! Na, des isch doch går it wåhr Kånn scho sei, daß irgendwo Wölfe geit, dia sieben Geißlein fressa Doch daß i des kloane Rotkäppchen friß, na, des kånnsch doch glått vergessa I hå kloane Kind echt gera, åber des will koaner heara Dabei isch der Mensch des schlimmste Raubviech då in dem Reviere Luag dir blos sei Speisekårte o - lauter tote Tiere Und auf mi zoagt ma mit'm Finger und ma saht: "Des isch a schlimmer!"