I hock doch gråd so gmüatlig - auf oamål geaht die Tür auf! und inna kinnt hålt leiderausgerechnet er! Håt an Rausch im Gsicht und schreit ständig, und wås iatz kinnt, kenn i auswendig! Und i denk mir blos: Manchmål isch es besser, ma geaht! Manchmål håsch des Gfühl, daß di då koaner mehr versteaht! Jå, då isch es doch wohl besser, wenn ma oafåch geaht! I bin koaner, der davo rennt, doch wås manchmål ålles ourennt - na, danke! Wia's hålt ålba isch, bin i leider no geblieba und hån no mit dem Esel a Stund lång diskutiert! Doch wås i o gsaht hån, s'wår sinnlos! I hån gmerkt, jå, i bin blos båld so blau wia er! Auf oamål wird's mir z'viel und i wånk no an die Theke. Då sitzt a Madle und dia hån i scho lång im Åug! I probier's a Viertlstund, ruck ålba näher, då hör i wia die Dulcinea zu ihrer Freundin saht: