Me trur fastare enn fjell og vet ka som e sant
- et forsvar for det me leita itte og aldri fant?
Og med våre harde ord om ka me børre og ser
oppnår me ustanseligt å tråkka andre ner.
Salige e de fattige i seg sjøl.
Vår kirke blir de skikkeliges hus
me synge lovsongar for oss sjøl og like ikkje blues
og synd, det e det de andre gjør
som me sjøl har angst for og ikkje tør.
Salige e de fattige i seg sjøl.
F or oss blir svakhet et uhell i ny og ne
og ikkje ein lammande fortvilelse øve det me egentlig e
og dei som kjenne på bunnlaus skyld, ein angst som mangle ord
dei klare ikkje delta i dei flinkes talekor.
Salige e de fattige i seg sjøl.
