Anjanga’ potenca protektanto de la nobla arbar’
Ĉieestanta okulo kiu zorgas niajn fratajn bestojn
Mi petas vian permeson
por kapti nian nutraĵon
Ĝi uzas sian agreson
kiel ilon por akiri kuraĝon
Mi disdividos ĉiun pecon kun miaj sangogefratoj
Fortecon de l´ ĉasaĵo fortigas ĉiu indiĝena anim’
Bestan animon dioj alvokas
sed ĝia karno ĉi tie restas
Sur la restaĵoj la ŝimo kreskas
do patrintero nutraĵon ja sorbas
Besto fuĝas turmentata
Jen ĝi falas kaj stariĝas
Mi cele kuras, malantaŭ ĝi
Kurante, ĝi timas pri sia destin’
Tra arbaro ĝi sin kaŝas
Ĝi ja estas ruza besto
Akran lancon do mi ĵetas
Jen nutraĵo. Ni havos feston!
Mi estas Jaŭara
Filo de Ĵagŭaresa’
Mi estas la plej bona ĉasisto
en tuta arbar’
