Yn oertiid skoepen út it biente fan reuzen Dy hege rjochterstoel Bonkich berchte rizend út seeën sâlt Neaken ûnder it himelferwulft Soannen fan Borr, sy fôlen dyn skatkeamers Rynske wetters en ivichgrien Omjûn troch de rypreus syn swit Aegir syn tsjeaken dy’t grimmitich mealle Goudengleon strielt de sinne oer dyn antlit Yn Aseherten sletten bisto Wale fan skientme Breidablik gelyk Tusken goadesealen stiesto boekstavere Yn tsjoendersrûnten lústert dyn namme Akraberch op Suderoy Wêr’t sibben har waarmje mank fjurren Wylst weagen rûnom bolderje en brekke