Als over 't wijde land de zonne brandt: soldaat, marcheer !
Keer in gedachten weer naar 't verre heimatland.
Daar zijn de luchten blauw, de mensen trouw, en wachten weer
de vrienden van weleer, de eigen thuis.
Als wij marcheren recht naar de zon, knettert geweren, dreun dan kanon.
Eens komt het keren, geen zonnebrand kan ons nog deren in 't heimatland.
Als aan het avondeind de zon verdwijnt, en heimwee daalt,
een verre sterre straalt in 't stille heimatland.
Zie ik de zonnedag, een zonnelach van 't wederzien.
Soldaat, marcheer en dien, eens wacht de thuis.
Als wij marcheren recht naar de zon, knettert geweren, dreun dan kanon.
Eens komt het keren, geen zonnebrand kan ons nog deren in 't heimatland.
