Tom: D D Un repoludo gaiteiro de pano sedán vestido, como un príncipe cumprido, cariñoso e falangueiro, entre os mozos o primeiro e nas ciudade sen par, tiña costume en cantar aló pola mañanciña Estri. G D Con esta miña gaitiña A D ás nenas hei de engañar.(Bis) D A D G D A D G D A D A A A A A la .............................A D Sempre pola vila entraba G D con aquel de señorío D sempre con puxante brío G D co tambor se acompasaba G e se na gaita sopraba A D era tan dóce soprar G A D que ben fixera en cantar G A D aló pola mañanciña Estri. ( Apartir de aquí es toda igual) Todas por el reloucaban, todas por el se morrían, se o tiñan cerca sorrían, se o tiñan lonxe choraban; mal pecado non coidaban que naquel seu frolear tiña costume en cantar aló pola mañanciña Estri. Camiño da romaría debaixo dunha figueira, cánta meniña solteira quérote lle repetía y el coa gaita respondía por a todas embaucar, pois ben fixera en cantar aló pola mañanciña Estr. . Nas festas, cánto contento canta risa das fiadas todas, todas namoradas deranlle o seu pensamento e el que de amores sedento quixo a todas engañar cando as viu despois chorar cantaba nas mañanciñas G D Non sexan elas toliñas A D non veñan ao meu tocar(Bis)