XuntéI o vento frío coa auga-neve XuntéI a noite negra coa xiada E vin un neno espido nun pesebre Qué misterio máis fondo, qué aventura O neno non querían, non querían Gozar de outros irmáus, nin de outra axuda Por algo estaba alí, por algo estaba Tan lonxe da riqueza gasalleira Tan perto da probeza desolada Por algo os pastoriños se achegaron E si o vento pasou tan paseniño Cantando soavemente, foi por algo Por algo era maría unha aldeán Cando podía sere si quixera Primeira dama, esposa principal Por algo era xosé un carpinteiro De fortes, rexas máus encallecidas Na garlopa, na trencha e no martelo XuntéI tódolos orfos nun só berce XuntéI as inxusticias cos aldraxes E púxenos de ofrenda nun pesebre ¿Quén foi o que roubou o meu presente?