Aciu que sò, seiguda en mèn fautulh Mentre les veigui volar M’ei igual a on vagen a parar Vieràn de nets a dromir Eth mèn cap, eth milhor des nins Que jamès agen pogut trapar Era patz que tant demane tanta gent De còp, semble qu’a arribat Tan lèu è vist que non me pogui equivocar Que vire eth mon igual qu’es nòsti caps Cada vèrs un audèth Cada audèth hèt un vèrs Laguens des nòsti caps! Coma era aigua que s’escor E non demane qué i aurà mès enlà De nau voi desvelhar en un prat e Sense ròba e a plaser, caminar Formen part deth mèn entorn Es ores que hí a pèrder damb tu Eth temps non pare d’auançar E auem es uassi banhats Ena pòur de qu’un bon dia acabe tot! Acabe tot Laguens des nòsti caps! Eth sòn cant, eth major plaser Que jamès aja pogut trapar! Eth mèn cap, eth milhor des nins Que jamès agen pogut trapar! Eth sòn cant, eth major plaser Que jamès aja pogut trapar! Eth mèn cap, eth milhor des nins Que jamès agen pogut trapar! Aqui que estou, sentada em minha poltrona Enquanto os vejo voar Eu não me importo aonde vão parar Virão de noite para dromir A minha cabeça, o melhor dos ninhos Que eles já puderam encontrar A paz que tanto exigia tanta gente De repente, parecia ter chegado Tão logo vi que não me pude equivocar Que veem o mundo igual como é nossas cabeças Cada verso um pássaro Cada pássaro é um verso Dentro de nossas cabeças! Como a água que se escorre E não exige que terá mais além De nave vou despertar em um prado e Sem roupa e com prazer, caminhar Fazem parte do meu entorno As horas que fiz perder com você O tempo não para de avançar E temos os ossos banhados No medo de que um belo dia acabe tudo! Acabe tudo Dentro de nossas cabeças! O seu canto, o maior prazer Que eu já pudera encontrar! A minha cabeça, o melhor dos ninhos Que eles já puderam encontrar! O seu canto, o maior prazer Que eu já pudera encontrar! A minha cabeça, o melhor dos ninhos Que eles já puderam encontrar!